Op avontuur met paps en mams

Wat heb ik een heerlijke laatste week gehad, zo met papa en mama op bezoek! We zijn onze trip begonnen in Delhi, alhoewel paps en mams waarschijnlijk meer over de hoofdstad kunnen vertellen dan ik, aangezien zij er een hele dag lekker rondgelopen hebben en ik pas ’s avonds laat aan kwam om de volgende dag meteen op pad te gaan richting Jaipur.

Onze trip bestond uit de bekende “Golden Triangle”, een rondreis van Delhi naar Jaipur naar Agra en weer terug naar Delhi, in het noorden van India. Zo doe je meteen drie verschillende provincies aan. Delhi ligt in Haryana, Agra ligt in Uttar Pradesh en Jaipur ligt in Rajasthan, waar ook de enorme Tharwoestijn te vinden is. Dit verklaart denk ik waarom het noorden heel anders is dan het westen. Het lijkt veel meer op een woenstijn gebied, niet omdat het dor en heet is, maar omdat het vol zit met kamelen en olifanten, er meer sultans rondlopen en de kleding anders is. Je ziet er van die mannen met enorme witte puntbaarden en van die luierbroeken, die Dhoti’s heten; een witte lap stof die ze om hun taille knopen en door de benen omhoog trekken en achter in de boord stoppen. Ik vind dat er echt prachtig uit zien, vooral met de tulbanden er bij en de donker verbrande huid. Ook zijn er gevoelsmatig (maar ik weet niet of dat echt zo is) meer moskeeën, die zo’n prachtig geluid maken waar ik echt uren naar kan luisteren. Ik was wel de enige in ons gezelschap die dat zo mooi vond, daar hadden papa en mama een hele andere mening over. Vooral zo ’s ochtends vroeg werd de moskee niet op prijs gesteld, maar gelukkig slaap ik overal doorheen. En het eten is in het noorden anders. Vooral de palak paneer (cottage cheese in spinazie) was een favorietje, heb ik in Mumbai ook wel gegeten, maar niet zo goed en niet zo vaak als in het Noorden. En moeders ging vol voor de Lassi’s, een soort van yogi achtige drankjes, die je zowel zoet (met heel veel suiker), als zout, als met vruchtensmaak of masala’s, met van alles kunt eten.

De eerste dag dus op weg naar Jaipur. De rit er heen was al hilarisch. Zo moesten onze leuke driver Sanjay bij de grens van de ene provincie naar de andere provincie belasting betalen. Maar wij reden aan de ene kant van de snelweg, en het belastinghuisje zat aan de andere kant van de snelweg. Dus moesten we de auto langs de kant van de weg parkeren en moest Sanjay, tot grote hilariteit bij mijn vader de snelweg oversteken om de belasting te betalen. Dat is weer typisch Indiaas, het zou namelijk te logisch zijn om zo’n belastinghuisje aan beide kanten van de weg te hebben. En tijdens onze lunchpauze stond de auto keurig geparkeerd op een parkeerplek, maar was een jongen die voor het eerst achter het stuur zat en die denk ik niet helemaal door had dat hij in de eerste versnelling zat in plaats van in z’n achteruit, wat een flinke deuk in onze bumper opleverde. We besloten toen maar een citroentje met 5 chilipepers voor Sanjay aan te schaffen (bijgeloof voor good luck on the road hier in India), zodat we zeker wisten dat zowel wij als de auto heelhuids terug zouden komen. Na een lange rit kwamen we aan In Jaipur, de hoofdstad van Rajasthan, met slechts 2,5 miljoen inwoners, dus voor Indiase begrippen praktisch een dorp (geintje).

In Jaipur is echt van alles te zien. Zo heb je vanaf het Nahargarfort uitzicht over de hele stad, waar je prachtig de zonsondergang kunt bewonderen. Jal Mahal (letterlijke betekenis: waterpaleis) was erg indrukwekkend, een (zoals de naam al zegt) paleis in het midden van het Man Sagar meer in de stad, die je mooi kunt bewonderen vanaf het Nahargarfort, maar die je ook goed kunt zien vanaf de leuke boulevard met al haar verkopers en standbeelden. Je hebt er het Hawa Mahal paleis (letterlijke vertaling: windpaleis), vanwaar de harem vrouwen van de Maharadja van Rajasthan de jaarlijkse parade konden zien zonder dat zij zelf gezien werden. Een bijzonder gebouw, heel plat, vol met ramen waar de haremvrouwen dan achter zaten. Dan was er nog Jantar Mantar, het grootste gebouwde astronomische observatorium ter wereld, en city palace, waar vooral de mannen met de mooie grote snorren de aandacht van moeders trokken. Maar het allermooiste aan Jaipur was het Amber Fort, technisch gezien niet in Jaipur gelegen, maar in Amber, de vroegere hoofdstad van het Mogolrijk, wat naast Jaipur ligt. Hier verbleven alle keizers wanneer ze in Amber waren. Het is een enorm fort, met een prachtig uitzicht op het Maota Meer.

Wat er verder geweldig was in Jaipur, is dat de hele stad vol zit met aapjes. Er is zelfs een documentaire gemaakt door National Geographics genaamd “Monkey Thieves” over de gewoontes en de sociale interactie van de Makaken apen in Jaipur. Ik vind ze zo geweldig, ze zitten lekker een beetje hun eigen ding te doen, klimmen in de elektriciteitsdraden die overal hangen, vlooien lekker aan elkaar, echt leuk die mini mensjes. En totaal niet mensenschuw, dus je kan ze echt op de meest leuke manieren op de foto zetten!

En wat ik ook ontzettend gezellig vond daar was dat je alle kinderen daar op de daken zag vliegeren, echt precies zoals mijn voorstelling bij het boek “The Kiterunner” was. Het idee is om met je eigen vlieger het touw van de andere vliegers door te snijden. Je ziet dus de hele stad vol met vliegers, alle bomen ook vol met vliegers die doorgesneden zijn en geconcentreerde kindergezichtjes naar de lucht staren. Je hebt hier in Mumbai in de slums ook wel vliegerende kinderen, maar in Jaipur is echt iedereen aan het vliegeren, wat echt een heel gezellig beeld schept.

Aangezien mijn ouders van die enorme avonturiers zijn, hebben we het zelfs aangedurfd om het bazaar district te verkennen, maar dan niet de toeristenzijde, maar echt die hard het Indiase centrum in. Er zit een enorme markt in Jaipur, waar ze van alles verkopen; Sari’s, stoffen, kleding, beeldjes, sieraden, meubelen, je kunt het zo gek niet verzinnen of het is er. Nou is het gedeelte langs de grote weg het gedeelte waar vooral toeristen komen. Hier zijn de verkopers ook flink opdringerig, iedereen loopt met je mee om je te overtuigen in hun stalletje te kijken. Alleen kijken, je hoeft echt niets te kopen! Je wordt er echt gestoord van, het is zo vermoeiend om de hele tijd maar mensen af te wimpelen. Maar je kunt ook een zijstraatje pakken, en dan kom je in een doolhof van winkeltjes, waar je geen toerist tegenkomt. Een enorme drukte van scooters, auto’s, fietser en winkelende mensen, en je moet echt uitkijken dat je niet door een scooter van je sokken wordt gereden, maar het is wel echt Indiaas en mensen laten je verder met rust om gewoon lekker rond te kijken en alles in je op te nemen. En dat is veel, je zintuigen worden echt tot het uiterste geprikkeld daar!

Nadat we alle hoogtepunten van Jaipur gezien hadden, zijn we met Sanjay verder gereden naar Agra. Onderweg een tussenstop gemaakt bij Fatehpur Sikri, een oude stad van het Mogolrijk ergens in de 16e eeuw. Daarnaast stond een hele mooie moskee, heel groot en heel indrukwekkend. Alleen werden we daar naartoe “begeleid” door een jongetje dat maar niet weg ging. Heel sneu, een klein jongetje dat natuurlijk op school hoort te zitten, maar in plaats daarvan ons probeerde tickets te verkopen. Waarvoor was ons totaal onduidelijk, maar hij ging niet weg. We hebben eerst duidelijk geprobeerd te maken dat we geen interesse hadden, en vervolgens zijn we in de negeermodus overgegaan, maar het mocht niet baten. Ik vermoed dat hij verwacht had dat we uiteindelijk nog tickets van hem zouden kopen, maar helaas. Het viel sowieso in het noorden wel op dat er veel meer armoede was dan in Mumbai. Heel veel bedelende kinderen, en mensen zijn daar dus over het algemeen heel erg opdringerig in het verkopen van spullen, dat is hier in Mumbai helemaal niet zo. Je kon daar echt geen straat inlopen zonder een groepje verkopers om je heen te hebben met allerlei spullen, en de belangrijkste verkoop slogan was altijd: “het kost maar ₹100”. Het kostte inderdaad allemaal geen drol, maar helaas heb je ten eerste niet altijd behoefte aan de eerste de beste prullen, en ten tweede geen ruimte in de koffers om alles maar mee te sjouwen. Maar het geeft wel aan hoe veel beter ontwikkeld Mumbai is.

In Agra was uiteraard het hoogtepunt van het Noorden van India: de Taj Mahal!! Ik moet zeggen dat ik echt heel erg onder de indruk was. Ik dacht overigens dat de Taj Mahal een paleis was (cultuurbarbaar), maar dat is het helemaal niet. Het is een mausoleum, die Sjah Jahan, de vijfde heerser van het Mogolrijk heeft laten bouwen voor zijn derde echtgenote (ik ben sinds ik dit weet mega nieuwsgierig naar echtgenotes nummer 1 en 2, maar die komen nergens in de geschiedenisboeken voor) toen zij overleed tijdens de geboorte van hun 14e(!!!) kind. Het bestaat volledig uit marmer, en wordt geroemd om zijn volmaakt uitgevoerde symmetrie. Het is echt een heel erg mooi en indrukwekkend bouwsel. Toen keizer Sjah overleed is hij bijgezet, dus ze rusten daar nu samen. Alhoewel rusten…. Je kan de Taj Mahal inlopen, samen met alle andere honderdduizend toeristen, en dan kom je eerst langs allerlei borden die je informeren dat je stil moet zijn en geen foto’s mag maken binnen. Dus wat gebeurt er: iedereen loopt naar binnen met een telefoon op camera stand in aantocht en trekt zich helemaal niets aan van die bordjes. Vervolgens zijn er twee bewakers die een fluitje hebben en continu aan het fluiten en schreeuwen zijn om 1. De toeristen te laten weten dat ze geen foto’s mogen maken en 2. Omdat ze willen laten zien dat ze macht hebben. Echt van die verschrikkelijke machtsbeluste mannen die thuis waarschijnlijk niets te zeggen hebben. Omdat het gebouw van marmer is, heb je zo’n heerlijke galmende echo binnen, wat het lawaai nog eens van alle hoeken extra laat horen, dus uiteindelijk lijkt het mij niet de ideale plek om de eeuwige rust te vinden. Maar mooi is het zeker, en je kon heerlijk buiten zitten en naar het mausoleum kijken. Wat overigens hilarisch was, was dat je (net als op veel plekken hier) als blanke ontzettend opvalt, en heel interessant bent. Dus we zaten met z’n drietjes op een bankje naar 1 van de 7 wereldwonderen te staren, maar werden al gauw opgemerkt door Indiërs, waardoor we een fotoshoot van een half uur hebben gehad met verschillende mensen. Er werd zelfs een peuter tussen ons in gezet voor de foto, die het doodeng vond en meteen in tranen uitbarsten, maar de ouders wilden hoe dan ook dat dat kind met ons op de foto ging. Goed voor je zelfvertrouwen dat India!

Na de Taj Mahal zijn we doorgegaan naar het Agra Fort, waar de keizer Sjah Jahan zijn laatste jaren tot zijn dood gevangen heeft gezeten nadat hij door zijn zoon van de macht was beroofd. Het is een fort in dezelfde stijl als de Taj Mahal en het biedt bovendien prachtig uitzicht op de Taj. Je voelt je echt alsof je in een Aladin film zit en zo vanaf je balkonnetje naar het paleis van prinses Jasmine kijkt.

Flink wat gedaan in die paar dagen in het noorden van India, dus toen we eenmaal in Mumbai waren, waren we wel toe aan een relax dagje. Aangezien papa en mama ook hun zaterdag ochtend yoga gemist hadden, zijn we in Mumbai naar de yoga gegaan in een ontzettend leuk tentje in Bandra. We zijn flink afgebeuld (zelfs mijn yoga getrainde ouders hadden spierpijn de dag daarna), en hebben vervolgens een lekkere strandwandeling gemaakt en twee tempels bezocht. 1 echte Hindu tempel, waar we met een stip op ons voorhoofd en vele Hindu goden later naar buiten kwamen, en de Hare Krishna tempel er tegenover, wat een bijzonder hoog Jehova getuige achtig “ik dring mijn geloof aan je op” gehalte had. Dit was de laatste dag van mijn mini vakantie, dus de volgende dagen terwijl mijn ouders lekker in Mumbai op avontuur gingen mocht ik weer naar kantoor.

Daar zijn nu echt de allerlaatste loodjes begonnen, nog maar een kleine vier weken en dan ben ik weer terug in Nederland! Het gaat wel echt goed hier, ik ben echt onder de indruk van de kennis en kundigheid van mijn collega’s, en hoop van harte dat ze mijn projecten door gaan zetten als ik eenmaal weg ben.

Ik heb van een collega overigens nieuw inzicht gekregen in het kastensysteem, de eerste collega die het bestaan van het kastensysteem niet ontkent maar er heel erg mooi over kan vertellen. Hij vertelde dat er een mythe is dat vroeger ieder kind gelijke opvoeding kreeg, dat de kinderen niet door de ouders werden opgevoegd maar door de scholen, waar iedereen gelijke scholing kreeg. Maar kinderen waren vrij om zich te ontwikkelen waar ze goed in waren, dus de kinderen die goed in sport waren ontwikkelden zich daarin, en kinderen die goed in schrijven waren leerden daar op voort. Je had de vier verschillende kasten:

·         Brahmanen, die de heilige geschriften verkondigden in de wereld

·         Kshatriya’s, die strijden en anderen beschermden

·         Vaishya’s, die het voedsel voor iedereen produceerden en verschraften

·         Shodra’s, bestemd om anderen te dienen

Elk kind werd dus neutraal geboren en aan de hand van de talenten in een bepaalde Kaste ingedeeld. Dat is alleen helaas geëvolueerd naar een systeem waarin de bloedlijn bepaalt in welke Kaste je zit, wat van oorsprong dus helemaal niet de bedoeling was, even een klein lesje geschiedenis / Indiase mythologie tussendoor.

Na ruim een week lang elke dag lekker uit eten en veel biertjes drinken met de ouders, moest ik van het weekend een beetje bijkomen, maar dan alleen op zaterdag. Zondag ochtend (om 5 uur ’s ochtends) moest ik namelijk in Thane zijn (ongeveer een uurtje bij mij thuis vandaan) om de halve marathon te rennen! Ik dacht: nu ik in India ben moet ik zeker een hardloop eventje mee pakken. Het was echt enorm zwaar! Sowieso natuurlijk bijzonder weinig geslapen, wat niet heel erg bevorderlijk is voor het rennen, maar Mumbai is ook net iets heuvelachtiger dan Nederland, er zaten echt pittige klimmetjes in, en er waren eigenlijk maar weinig vlakke stukken. Desalniettemin vond ik het superleuk om mee te doen. Je begint in het donker, maar alle bomen zijn bij de start mooi verlicht, en ook langs de route was er genoeg verlichting. De temperatuur is zo ’s ochtends vroeg ook nog aangenaam, wat volgens mij de voornaamste reden is voor de vroege start. We liepen op een gegeven moment langs de slums, toen de zon als een enorme oranje gloeiende bol opkwam, was echt prachtig. Een hele bijzondere omgeving om zo te rennen!

Lieve paps en mams dank jullie wel voor deze heerlijke vakantie, ik vond het super dat jullie er waren en ben blij dat ik jullie mijn Mumbai wereld heb kunnen laten zien.

Tot over een maandje allemaal!