Loes & Lena Azië 2.0

Zo weer bijna twee weken verder en een heleboel te schrijven! Loes is langsgekomen voor Loes & Lena Azië versie 2.0, en wat hebben we in korte tijd een heerlijk avontuur beleefd! Ik had lekker een weekje vrij genomen van werk (laten we wel wezen, ik had al twee volle weken gewerkt, dan lijkt me vakantie wel nodig), dus we konden het drukke, chaotische Mumbai verlaten. Zaterdag een bus gepakt naar Pune, wat als culturele hoofdstad van de staat Maharasthra (zelfde staat als waar Mumbai in ligt) wordt gezien. Met slechts 5 miljoen inwoners praktisch een dorp te noemen, het verschil met Mumbai is echt gigantisch.

Gelukkig zijn Indiërs bijzonder consequent in efficiëntie en punctualiteit, dus waar wij verwacht hadden over de 123 km lange rit niet langer dan 3 uur te doen, zaten we er flink naast. De snelweg was hilarisch, er waren oprecht auto’s die midden op de weg even stilstonden, zodat andere auto’s via de vluchtstrook moesten inhalen. Vrachtwagens die rustig met 10 km per uur vooruit tuften en gezinnen die lekker op de vluchtstrook zaten te lunchen. Diezelfde vluchtstrook waar dus ook auto’s overheen sjeesden. Een 8 uur durende busrit later (ja echt, 8 uur over 123 km) kwamen we eindelijk aan in een bloedheet Pune, de plek waar wij onze kerst gingen doorbrengen.

Wat erg leuk is aan Pune is dat er een heleboel leuke tentjes zitten met heerlijk eten en een gezellig nachtleven. Zo zijn we met kerstavond gaan eten bij 11 East street café, een geweldig street food café in de sfeer van Londen, met echt de lekkerste gerechten en uiteraard fijne cocktails en biertjes. Overal op straat was er muziek, dj’s, echt een beetje koningsdag gevoel, en alles was versierd met lichtjes, kerstbomen, sneeuwpoppen en kerststalletjes. Blijft gek om in die hitte kerst te vieren, maar nog gekker was dat naast de kerstmutsen die overal op straat verkocht werden, er ook allerlei Halloween maskers te koop waren. Dus heel Pune liep met een kerstmuts en een scream masker, heel bizar. En hartjes ballonnen, het leek wel een mix van kerst, Halloween en Valentijn.

Een leuke plek om met kerst te zitten dus, maar de echte reden dat wij naar Pune waren gegaan was voor de Osho Meditation Center. Osho was een bekende 20ste eeuw Goeroe en schrijver, die er iets andere gedachten op nahield dan de meeste Goeroes. Hij heeft het idee van Zorba de Buddha bedacht, waar Zorba staat voor eten, drinken, dansen, het genieten van het leven, naar het personage Zorba de Griek uit het gelijknamige boek van Nikos Kazantzakis. Buddha staat uiteraard voor het spirituele, mediteren, het goddelijke. Zijn sannyasins (volgelingen) moeten Zorba de Buddha zijn, hemel en aarde samenbrengen, materialistische spirituele mensen zijn, zodat ze onvoorwaardelijke liefde kunnen ervaren en het leven kunnen beleven in plaats van overleven. Er is veel kritiek geweest op de heidense gedachtegangen van Osho, vooral vanwege zijn openheid in seksualiteit. Ik vermoed dat er vroeger bijzonder heftige orgies plaatsvonden in de Ashram, en je mag dan ook alleen naar binnen als de verplichte aids test negatief uitvalt. Loes en ik hebben 3 dagen in de Ashram (ik mag officieel geen Ashram zeggen, want Osho, die in 1990 is overleden, heeft 4 jaar geleden gevraagd of de naam veranderd kon worden naar Meditation Center) gedaan en wat een enorme ervaring was dat! Ik ga proberen zo goed mogelijk alles te omschrijven, maar het moge duidelijk zijn dat het ondanks de af en toe out of comfort zone gebeurtenissen ik het iedereen aan kan raden een keertje te gaan buurten daar. Het was geweldig, gek, bijzonder, fijn, raar, alles in een!

Het centrum is prachtig. Het is er groen, stil, heel idyllisch, met als hoogtepunt de Basho, een jacuzzi met zwembad en sauna waar je heerlijke kunt ontspannen. Je mag binnen de Ashram alleen leven naar de enorme hoeveelheid aan regels die ze hebben opgesteld. Zo mag je je telefoon alleen gebruiken in de rookruimtes (blijkbaar is het gebruik van een telefoon net zo taboe als roken), en foto’s zijn absoluut verboden (helaas, want nu zullen we het met de herinneringen moeten doen). Ook zijn ze er erg streng op hygiëne en is ons minstens 33 keer uitgelegd hoe je je eten op je bord moest scheppen. Op zich zijn dit allemaal nog prima regels, maar er waren ook een heleboel regels die een beetje cult-achtig overkwamen. Gedurende de dag mag je alleen kleding in de kleur Maroon (donkerrood) dragen, in de vorm van een jurk van je schouders tot je enkels. Dit creëert een gevoel van saamhorigheid en we zitten daar niet om mooi te wezen, maar om tot ons zelf te komen, dus korte jurken en strakke kleding is overbodig. Bij de avond meditatie moet je echter wit dragen, maar dan ook weer alleen tijdens de avond meditatie, daarna mag je weer niet in wit gezien worden. En wit, betekent wit. Zo is er op een gegeven moment een meisje geweigerd omdat haar zwarte bh bandje zichtbaar was, en dat is tegen de regels. Ook mag er tijdens de meditatie geen geluid worden gemaakt, dus als je een klein kuchje niet kunt onderdrukken moet je meteen de ruimte uit.

Je kunt in de Ashram een heleboel verschillende meditaties volgen gedurende de dag, maar ook de meditaties zijn anders dan wat je verwacht van mediteren. In plaats van stil zitten en niets zeggen, zijn de meditaties hier vaak gebaseerd op dansen en bewegen gecombineerd met stilte. De meditatie die Loes en ik echt fijn vonden was de Kundalini meditatie, deze hebben we dan ook meerdere keren gedaan. Deze meditatie duurt een uur en heeft vier fases:

Eerste fase: 15 minuten 

Sta los en laat je hele lichaam schudden en voel de energie van je voeten omhoog komen. Laat alles los en wordt het schudden. Je ogen kunnen open of gesloten zijn.

Tweede fase: 15 minuten 

Dans op elke wijze die je voelt en laat het hele lichaam bewegen zoals het wil. Alweer kunnen je ogen open of gesloten zijn.

Derde stadium: 15 minuten

Sluit je ogen en wees stil, zittend of staande, terwijl je observeert, gadeslaat wat er binnen en buiten gebeurt.

Vierde stadium: 15 minuten

Ga met gesloten ogen liggen en wees stil.

Het idee van deze fases is dat het volledig ondergedompeld zijn in het schudden en dansen van de eerste twee fases helpt bij het smelten van het rotsachtig zijn, waar de energiestroom is onderdrukt en geblokkeerd. Dan kan die energie vloeien, dansen en worden getransformeerd in vreugde en plezier. De laatste twee fases staan de energie toe om verticaal te vloeien, omhoog te gaan in stilte. Het is een hoogst effectieve manier om tot rust te komen en los te laten aan het eind van de dag.

Het fijne hieraan is dat je lekker je ogen dicht kunt doen en op de een op andere manier gaat de schaamte dan ook weg. Dus je gaat vanzelf gewoon lekker bewegen op de muziek, maakt helemaal niets uit wat voor bewegingen je maakt, want iedereen is alleen met zichzelf bezig en let niet op de anderen, en daardoor kom je echt in een soort van leegte terecht, heel gek, maar echt heel fijn! Er was ook een ademhalingsmeditatie, die ik absoluut niet fijn vond. De omschrijving van deze meditatie is als volgt:

Deze actieve meditatie maakt gebruik van diepe snelle ademhaling en lichamelijke beweging om bewustzijn, vitaliteit en stilte te openen en naar elk van de zeven chakra’s te brengen, en zo in je leven. De zeven chakra’s zijn:

1.    basischakra:  het sekscentrum, lagere deel van het bekken 

2.    sacraalchakra:  vlak onder de navel 

3.    zonnevlekchakra:  boven de navel, onder het borstbeen 

4.    hartchakra:  in het midden van de borst 

5.    keelchakra:  de hals 

6.    derde oog-chakra:  tussen de wenkbrauwen 

7.    kruinchakra:  bovenop het hoofd
 

De meditatie duurt een uur en heeft twee fasen. Houd je ogen steeds dicht.

Eerste fase: 45 minuten 
Ga met je voeten wat uit elkaar staan, je lichaam los en ontspannen. Sluit je ogen en adem met open mond intensief en snel in het eerste chakra – en bij iedere ademhaling met je aandacht in het bekkengebied waar het eerste chakra zit. Leg gelijke nadruk op de in- en uitademing. Forceer je ademhaling niet, maar adem in een ritme dat aangenaam voelt en je bewust laat worden van de gevoelens en gewaarwordingen van elke chakra.

Elke keer als je een bel hoort, ga dan met deze intensieve, snelle ademhaling omhoog naar het volgende chakra. Laat je ademhaling sneller en zachter worden naarmate je van chakra naar chakra omhooggaat met je ademhaling, zodat je in het zevende chakra tweemaal zo vaak ademt dan in de eerste.

Om je ademhaling te ondersteunen kun je, zoals je gevoel dat aangeeft, je lichaam en handen schudden, uitstrekken, ronddraaien of van houding veranderen, maar laat je voeten op dezelfde plek staan. Laat je voeten, knieën, heupen en andere gewrichten als veren fungeren zodat, zodra je met de ademhaling en lichaamsbeweging begonnen bent, het een vloeiende beweging wordt zonder inspanning. Zorg dat je bewustzijn primair betrokken blijft bij de gewaarwordingen van de chakra’s, in plaats van bij de ademhaling of de bewegingen van het lichaam.

Na het ademen in het zevende chakra hoor je drie keer een bel. Laat nu je ademhaling en je bewustzijn omkeren, en via elke chakra terug naar beneden gaan, terwijl je je ademhaling van chakra tot chakra langzamer laat gaan. Laat de energie uit zichzelf naar beneden stromen om het hele spectrum van chakra-energie van top tot teen te omvatten, zoals zeven kleuren in een regenboog één harmonieus geheel vormen. Je hebt ongeveer twee minuten om naar het eerste chakra terug te keren, en het is aan jou hoe lang je in elk chakra ademt.

Na het beëindigen van deze reeks, sta je enkele ogenblikken stil, voordat je de volgende reeks begint. Deze omhoog en omlaag gaande ademhalingsreeks wordt drie keer herhaald.

Als je in het begin de energie van je chakra’s niet kan voelen, adem dan alleen maar in het gebied waar ze liggen. Denk eraan de ademhaling niet te pushen – laat de ademhaling en de lichaamsbeweging liever een brug zijn die je naar de gewaarwordingen ende energiehoedanigheden van ieder chakra brengt. Hiervoor gevoelig te worden komt door bewustzijn en geduld.

Tweede fase: 15 minuten 
Ga na de derde ademhalingsreeks ontspannen en stil zitten. Blijf van alles wat er binnenin je gebeurt getuige zonder oordeel.

Dit betekende dat er echt de hele tijd hele heftige ademhalingsgeluiden te horen waren, en hoe die mensen dit deden zonder te gaan hyperventileren is mij een raadsel, maar bewustzijn, vitaliteit en stilte is geen van drieën ooit in welke chakra dan ook terechtgekomen bij mij.

Een andere leuke ervaring was het voorproefje op de twee dagen durende tantra cursus. Het idee hiervan was: “the vital importance of awakening our senses and loving our bodies to our spiritual growth and fulfilment, and how we can discover our sensorial map”. We mochten weer lekker veel dansen maar warden ook flink uit onze comfort zone gehaald door dat we op een gegeven moment tegenover een vreemde moesten staan, onze ogen moesten sluiten, de energie door ons hart moesten laten stromen om ons hart te vergroten, en de persoon die voor ons stond in ons hart moesten sluiten. Dit leidde tot veel emotie bij een aantal mede cursisten, maar Loes en ik, die op een gegeven moment elkaar in ons hart mochten sluiten, moesten ons best doen ons lachen in te houden.

Dan nog een hoogtepuntje van de hele ervaring: the dance celebration. Je moet je voorstellen dat je op een prachtige groene plek, in de zon, een pleintje hebt staan, waar elke dag om kwart voor 11 een DJ muziek begint te draaien. En dan gewoon de top 40 hitjes met veel Pitbull, Sia, Enrique Iglesias etc. Iedereen die mee wilt vieren komt lekker naar dat pleintje toe om te dansen. Het heeft een heerlijk festival gevoel, behalve dat drank en drugs streng verboden zijn, dus iedereen compleet nuchter is. Omdat de mensen zich zo vrij voelen, is het effect hetzelfde. Zo was er een Indiase man die een uur lang tegen de klok in rondjes heeft staan draaien, met z’n ogen dicht en z’n armen wij gespreid. Hoe hij niet heeft overgegeven is mij een raadsel, maar hij zat heerlijk in z’n eigen wereld. Maar de leukste die we tijdens de celebration ontmoette was Francisca (geloof ik dat ze zo heette), een 89 jarige Nederlandse vrouw die voor het eerst sinds tijden weer in de Ashram was, omdat ze jaren geleden hier een huis had gekocht en iemand haar in Frankrijk daar aan herinnerde toen ze aan het klagen was over de kou. Ze was even vergeten van haar huis in Pune, maar nu was ze er weer, en die stond gewoon lekker mee te swingen op Pitbull, fantastisch!

Al met al, de prachtige plek, de yoga en de bijzondere meditaties, het in een totaal andere wereld zijn en geen gene voelen bij dingen waarbij je je normaal gesproken enigszins geremd zou voelen maakte dat het echt een onwijs gave ervaring was. Ondanks dat Loes en ik uiteraard heel veel lol hebben gehad en sarcastisch zijn geweest over het leven in het hier en nu, het overdreven knuffelen (we waren erg blij dat je knuffels mocht weigeren), de niet al te prettige geuren van dansende mensen die de hele dag in hetzelfde outfit lopen, en alles wat wij normaal gesproken niet doen,
heb ik echt enorm genoten!

Het eten en bidden gedeelte van ons “eten, bidden, beminnen” avontuur hadden we al binnen no time bereikt, en aangezien er voor mij weinig te beminnen valt met Diego aan de andere kant van de wereld, hebben we het beminnen maar vervangen voor investeren in onze vriendschap (alsof dat nodig is)! Maar het avontuur was nog lang niet voorbij, deel twee, het party gedeelte ging plaatsvinden in Goa, aan de westkust van India, wat van 1510 tot 1961 een kolonie van Portugal was en bekend staat om de mooie stranden, de goede feestjes en de relaxte sfeer. Ein-de-lijk konden we in de korte broek en ik bikini, wat een heerlijkheid met deze temperaturen! We besloten oud en nieuw te vieren in Anjuna, in het noorden van Goa, wat bekend staat om de oude hippie cultuur, de beste feesten en de enorme vlooienmarkt. Nou de hippie cultuur is wel overgekomen. We sliepen in een hostel waar het zonder overdrijven 24/07 naar wiet rook, omdat er gewoon 24/07 binnen geblowd werd. En niet alleen wiet werd genuttigd, een gast daar vertelde ons (trots) dat hij oud en nieuw had gemist omdat hij niet uit z’n bed kon komen omdat hij de avond daarvoor 3 lsd pillen naar binnen had gewerkt en volledig geflipt was. En buiten ons hostel werd er flink wat drugs gebruikt. Toen wij met oud en nieuw in een restaurant zaten en vergezeld werden door twee Nederlanders, zaten zij open en bloot mdma te verkopen terwijl ze met ons zaten te kletsen, bizar! Je zit in India, maar mensen gedragen zich alsof het allemaal prima legaal is! Maar goed, het hostel dus. Het personeel was continu high en ook de alcohol vloeide er rijkelijk. Loes en ik (we voelden ons net twee omaatjes) waren echt gesloopt van de reis. Allereerst bleek India zelfs met vliegen de eta niet te halen, want we hadden gelukkig slechts 3 uur vertraging op een vlucht van nog geen uur. Maar erger nog was de taxi rit van het vliegveld naar Anjuna, deze chauffeur was echt een complete maniak! De meeste taxi’s hier (deze ook) hebben geen gordel achterin, iets waar ik maar niet gewend aan kan raken, maar in Mumbai gaat het verkeer nooit sneller dan 50 km per uur dus is het te overzien. Maar deze gast heeft 100 gereden waar je 50 mocht, de hele tijd spookrijden om de files in te halen en dan vlak voordat we met een vrachtwagen botsten ergens snel tussen kruipen. Ondertussen zat hij met de Indiër waarmee wij de taxi deelden drugs te dealen, en hij was ook nog aan het appen dan wel bellen. Waar ik normaal gesproken in het vliegtuig met klamme handjes zit, waren deze 2 uur taxi toch echt een heel stuk heftiger! Dus deze twee oma’s wilden gewoon lekker wat eten, een klein biertje doen en dan tukken om de dag daarna op de scooter Goa te ontdekken, maar dat werd ons in het hostel niet echt gegund. Niks geluidsdicht, continue muziek, dronken mensen, lichten aan en uit, helse nacht! Gelukkig kwamen wij er nog goed vanaf met enkel en alleen wat slaaptekort, er was ook een jongen die een slokje van z’n bier had genomen en bleek dat hij pis van iemand zat te drinken, en een Nederandse man van een jaar of 50 was ’s nachts zo dronken geworden dat hij het verschil tussen een wc en het bed van een kamergenootje niet meer herkende, en dus vol over een slapend meisje heen gepist had. Loes en ik vroegen ons al af of onze standaarden nou zo veranderd waren, of dat het hostel echt zo erg was, maar gelukkig werd het tweede bevestigd door anderen die daar logeerden en ook een helse nacht hadden gehad.

Hostel geen succes dus, maar Goa is fantastisch! We konden weer heerlijk op de scooter (met maar 1 helm, want de helm was niet voor de veiligheid, maar puur voor als de politie je zag, dus alleen de bestuurder hoefde de helm op te zetten, de persoon die achterop zat mocht gewoon zonder helm). Net als in Indo een paar jaar geleden hadden we een scooter waarvan het dashboard het niet deed, maar dit keer zijn we gelukkig niet zonder benzine langs de kant van de weg komen te staan. Tweede keer in m’n leven dat ik zo’n ding heb gereden, en ook de tweede keer met Loes in Azië, als dat geen nostalgie is! En verder stond Goa in het teken van strand, zee, boekje lezen, lekker eten en lekker biertjes drinken. Perfecte combinatie om even te ontspannen zo aan het einde van 2016.

Laatste nacht moest natuurlijk wel nog even gigantisch gefeest worden, om het nieuwe jaar in te luiden! Wij besloten een lekker feestje op het strand mee te pakken, wat volgens mij een goede keuze was. Aan het begin ietwat ongemakkelijk omdat het net leek alsof vrouwen geen toestemming hadden het strand op te gaan, we stonden letterlijk in een zee van Indiase mannen, die allemaal met ons op de foto wilden en met ons wilden dansen, waar wij bijzonder weinig behoefte aan hadden. Gelukkig werden we gered door een Australisch stel, en al gauw dromden alle blanken samen. Mooi feestje, en mooie afsluiting van onze vakantie!

Excuses voor het mega lange verhaal, maar het was gewoon zo leuk dat ik alles zo graag wil delen J

Voor iedereen een gelukkig nieuw jaar gewenst!

Liefs,

Marleen